Zoals de meeste van jullie wel weten, ben ik een wetenschapper in hart en nieren. Data, statistiek en de daarbijbehorende nuchterheid spreken me al vele jaren aan. De wetenschappelijke omgeving waarin ik werk, draagt daartoe zeker bij. Daarnaast ben ik psycholoog en werk ik grotendeels vanuit mijn hart. En tot slot probeer ik te leven vanuit een gelovige/spirituele levensinstelling. Al deze 3 dingen tezamen vormen de persoon die ik ben en ik zou niet anders willen zijn want ze vullen elkaar naadloos aan en maken me compleet.
Momenteel bevinden we ons in een bijzondere tijd. We zitten middenin (of wellicht pas aan het begin) van een wereldwijde pandemie veroorzaakt door het Corona virus. De toekomst is onzeker, we ervaren angst voor onszelf en onze dierbaren en werkelijk alles is anders. Ik heb verdriet om de grote aantallen mensen die overlijden door dit virus, dat er vaak geen afscheid genomen kan worden van hun geliefden of omdat mensen elkaar juist nu niet fysiek nabij kunnen zijn om te troosten, maar ook om met elkaar te kunnen vieren. Verdriet om de mensen die nu extra eenzaam zijn en daartoe behoren niet alleen de ouderen want eenzaamheid kent geen leeftijd. Helaas is dat iets dat vaak vergeten wordt.
Ook ben ik enorm trots op en dankbaar voor alle mensen die zich inzetten voor ons lichamelijke en geestelijke welbevinden, voor de inspiratie die we met elkaar delen via de diverse sociale media kanalen en voor alle lieve initiatieven die op touw worden gezet. Maar bovenal ben ik dankbaar voor het leven, de mensen die me dierbaar zijn en het feit dat ik in Nederland mag wonen.
Toen ik de blog van Rosanne las, wist ik dat ik hier ook een blog aan wilde wijden. Ik kies er namelijk bewust voor deze tijd wel als een geschenk te zien en wel voor verschillende redenen:
- Hoewel we in een (digitaal) verbonden wereld leven, was er steeds minder sprake van echte verbondenheid tussen mensen. Deze crisis leert ons dat we nu meer dan ooit verbonden zijn met elkaar en dat we dit samen moeten doen want alleen samen komen we hieruit. Dit geldt niet alleen op persoonlijk vlak, maar zeker ook op medisch en wetenschappelijk vlak.
- We krijgen de gelegenheid onze normen en waarden te herdefiniëren.
- Nu ons leven zich, gedwongen, in rustiger vaarwater bevindt, ervaren we wellicht hoe moe we zijn van steeds maar weer doorgaan; steeds maar weer meer, sneller en beter.
- Herwaarderen we onze ouders, familie en vrienden.
- Worden we gedwongen te vertrouwen op de experts die het beste met ons voor hebben, maar ook worden we gedwongen vertrouwen te hebben op het leven zelf. Worden we gedwongen ons over te geven aan het onbekende.
- Kunnen en mogen we, binnen onze gezinnen, meer tijd doorbrengen met onze kinderen en onze partner en worden we gedwongen creatiever te zijn met onze tijd samen zodat de balans aanwezig blijft.
- Mogen we ervaren dat het leven niet draait om grote dingen, maar dat het juist de kleine, alledaagse zaken zijn die ons leven kleur geven.
- Krijgen we de kans stil te staan bij waar we zelf staan in het leven. Misschien merken we juist nu wel dat we eigenlijk iets totaals anders zouden willen met ons leven.
- Krijgen we de kans nieuwe hobbies of interesses te gaan ontdekken of bestaande hobbies of interesses te verdiepen.
- Mogen we extra intens genieten van de natuur om ons heen. De lente die in aantocht is en die ons leert dat het leven altijd doorgaat. Dat er ook weer nieuwe tijden zullen komen. Dat alles voorbij gaat.
- Nu de wereld tot stilstand is gekomen, zien we dat de natuur en de aarde de mogelijkheid krijgen (deels) te herstellen. Laten we dat ook voortzetten na deze crisis en haar niet weer op dezelfde, vaak onnadenkende wijze, behandelen.
Zoveel dingen dus om dankbaar voor te zijn en bij stil te staan. Ik persoonlijk koester deze tijd. Natuurlijk ben ik ook bang: ik behoor immers tot een risicogroep en wil dat mijn dierbaren veilig blijven, maar toch kies ik er bewust voor deze tijd ook echt als een geschenk te zien. Als mijn leven, tot nu toe, me 1 ding geleerd heeft, is dat wij, te allen tijde, de keuze hebben zelf te kiezen hoe we met levensgebeurtenissen omgaan. We groeien als persoon en als ziel door onze lessen te leren en hebben daar altijd een keuze in. Pijn, verdriet en verlies leren ons waardevolle lessen en kunnen ons meer compleet maken als we ervoor openstaan.
Ik wens jullie, en allen die jullie lief zijn, alle goeds in deze uitdagende tijd.
Blijf gezond, veilig en dicht bij jezelf.
