De laatste 2 jaar heb ik, mede uitgedaagd door de gebeurtenissen in mijn/ons leven, veel gelezen over rouw- en stervensbegeleiding, omgaan met chronische pijn, omgaan met traumatische ervaringen en ongewilde kinderloosheid. Het leven ‘dwong’ mij om andere keuzes te gaan maken; om een ander pad te gaan bewandelen. Om niet meer automatisch te kiezen voor veiligheid ingegeven vanuit angst. Om mijn eigen keuzes te gaan maken, maar vooral om mezelf met al mijn positieve en negatieve aspecten te aanvaarden. Ik ben goed zoals ik ben. Niet perfect, maar precies goed om de levenslessen te doorlopen die ik moet/mag doorlopen. De afgelopen 2 jaar was een weg met vallen en opstaan, met boosheid en frustraties, met verdriet en pijn, maar ook steeds meer met dankbaarheid, liefde, inzicht en heelheid. Een weg naar verandering. Een weg naar binnen.
De boeken van Marinus van den Berg zijn me altijd erg tot steun geweest. Hij heeft de gave datgene te verwoorden wat er in zoveel harten rondwaart. Onderstaand gedicht heeft me heel erg geraakt en gesteund en ik wil het dan ook graag met jullie delen.
Opnieuw aanwezig
Toen alles anders werd,
toen ik niet meer de oude kon worden,
brak er een tijd van verdriet door.
Ik voelde me uitgestoten,
ik was mezelf kwijt.
Ik riep uit: “Waarom, waarvoor…?”
Alsof iedereen tegen mij was.
Toen alles anders werd,
voelde ik me verlaten.
De nachten waren eindeloos,
ik vocht met mezelf.
Ik vroeg me af:
“Wie ben ik nog?
Wat stel ik nog voor?
Wat voor zin heeft mijn leven nog?”
Toen alles anders werd,
kreeg ik geen antwoord op mijn vragen.
Iemand vroeg mij:
“Hoe wil jij nu zijn?”
“Hoe wil jij nu verder leven?”
De vraag werd tot een uitdaging,
een uitnodiging tot een nieuw begin.
Nadat alles anders was geworden,
werd ik een nieuw mens.
Opnieuw uitgedaagd,
opnieuw uitgenodigd,
opnieuw tot het leven geroepen,
opnieuw aanwezig.
Marinus van den Berg – Om levensmoed
1 reactie op Verandering
Geef een reactie
Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
Mooi!
Samen hebben we die weg bewandeld en hoewel onze paden zowel samen als uniek zijn, ben ik dankbaar dat je naast me loopt!!