Een aantal maanden geleden waren we op vakantie in Engeland. Een land dat ons thuis geworden is en waar we zo vaak als mogelijk is, naar terugkeren. De ruige, onaangetaste natuur, de vriendelijkheid en correctheid van de Engelsen en de vele spirituele plaatsen hebben ons hart veroverd en onze ziel geraakt. Hoe vaker we in Engeland komen, hoe dichter we bij onze kern komen. Het keltische geloof lijkt in onze ziel te zijn ingesleten en (spirituele) plaatsen als Avebury & Glastonbury voelen als thuis.
Zittend op een bankje in de mooie tuin van de Glastonbury Abbey, ver weg van alle hectiek en stress, daalde een enorme rust op me neer. Het was alsof de plek zelf tot me sprak. De wind fluisterde woorden die alleen mijn hart verstond en de bijzondere, eeuwenoude bomen omarmden me met hun onvoorwaardelijke liefde. Thuisgekomen in het moment leek het alsof mijn ik vervaagde en ik mee werd genomen op een innerlijke reis door verleden en heden. Er vormden zich woorden in mijn hart. Een grens- en tijdsoverschrijdende, spirituele ervaring die ik nooit meer zal vergeten. De woorden/een kort gedicht resoneerden door in mij en snel schreef ik ze op:
“Hervind in je verleden je heden en toekomst
Alles is één; verbonden met elkaar
Door de eeuwen heen herleeft alles
Tijd en ruimte bestaan niet”
Nog vaak denk ik terug aan dat moment. Ik put er vaak kracht uit om de dagelijkse hectiek van het leven te doorstaan en weer even tot rust te komen bij mezelf. Een bijzondere plek met een bijzondere boodschap. Niet alleen voor mij, maar voor eenieder die het horen wil immers wij allen zijn één; ontsprongen uit dezelfde, eeuwenoude Bron.
