Ik heb hier al eens eerder een blog aan gewijd, maar aangezien het een dag is die elk jaar terugkomt, wil ik er graag ieder jaar even bij stilstaan. Moederdag (of vaderdag) is voor veel ouders natuurlijk een heerlijke dag waarop ze volop verwend worden door hun kinderen en dat is heel fijn en gezellig. Toch zijn er ook best veel mensen voor wie moederdag niet fijn is en soms zelfs pijnlijk.
Mensen wiens moeder overleden is, die geen contact meer hebben met hun moeder, wiens moeder ernstig ziek is of vrouwen die een kindje(s) verloren hebben of vrouwen die nooit een kindje hebben mogen krijgen. Zoveel redenen en zoveel (vaak verdrietige) verhalen waar vaak niet bij nagedacht wordt, maar die ook gehoord en gezien mogen worden.
Mijn man en ik zijn ongewild kinderloos en voor ons is moederdag elk jaar een verdrietige dag. Toch staan we er ieder jaar bij stil omdat ik er heilig van overtuigd ben dat elke vrouw diep vanbinnen een moeder is. Natuurlijk staan we ook ieder jaar stil bij het feit dat ik 16 weken mama heb mogen zijn van kleine Tom. Iets waar ik nog elke dag dankbaar voor ben.
Hoe moeilijk deze dag ook is, het is belangrijk jezelf niet te dwingen om die dag dingen te doen waar je tegenop ziet of nog niet aan toe bent. Sta het jezelf toe erom te rouwen. Praat erover als je daar behoefte aan hebt want jouw gevoel mag er zijn! Rouwen en afscheid nemen kosten tijd en juist bij ongewilde kinderloosheid is dit een proces dat nooit helemaal afgerond zal zijn want er blijven momenten komen waarbij je weer geraakt zult gaan worden op deze pijnlijke plek.
In een boek van Jody Day las ik ooit het volgende:
“Wij, en ook anderen, realiseren zich vaak niet hoe diep en allesomvattend dit gemis is: dat we niet alleen kinderloos zullen blijven, maar ook dat we nooit een echt gezin zullen zijn. We zullen onze kinderen nooit zien opgroeien, we zullen nooit een kinderfeestje organiseren, we zullen nooit de kans krijgen de wonden uit ons verleden te helen door het anders te doen bij onze kinderen. We zullen nooit opa of oma worden en we zullen onze ouders nooit opa en oma maken. We zullen nooit de moeder van de kinderen van onze partner zijn en ook nooit die speciale plaats in hun hart kunnen innemen. We zullen nooit schouder aan schouder staan met onze broers en zussen en onze kinderen zien spelen met elkaar. We zullen nooit behoren bij de gemeenschap van moeders en ook vaak niet gezien worden als een echte ‘vrouw’. En als we deze aarde verlaten, kunnen we onze levenslessen niet overdragen aan de generatie na ons.”
(Jody Day – Living The Life Unexpected)
Graag zou ik daarom wat ideeën willen aandragen om moederdag draagbaar(der) te maken:
- Ga op een andere dag op bezoek bij je moeder. Dat is allesbehalve egoïstisch, maar draagt juist bij aan het rouwproces. Ook is het een teken van zelfliefde en een mogelijke opening voor een gesprek over je gevoelens. Deze quote is me altijd bijgebleven: “Rouwen is een dialoog en geen monoloog” en dat is zo waar. Het is zo belangrijk om je pijn, het gemis en je verdriet te kunnen delen met anderen. Samen sta je immers sterker en kun je elkaar ontlasten. Het is nog teveel een taboe in onze samenleving en dat zou het niet mogen of hoeven te zijn.
- Maak een ritueel dat je helpt om afscheid te nemen van je kinderloosheid (of welk ander verdriet dan ook). Rituelen zijn hele krachtige manieren om iets dat niet in woorden uit te drukken valt zichtbaar en tastbaar te maken. Het maakt eigenlijk niet uit wat je doet; als het maar goed voelt voor jou (en eventuele anderen).
- Neem contact op met andere mensen die ook ongewild kinderloos zijn en ga iets leuks met hen doen. Of maak samen een ritueel dat jullie kan ondersteunen. Het samen vieren en delen kan al zoveel positiefs brengen.
- Indien je ook rouwt omdat je moeder er niet meer is, kun je ervoor kiezen plekken te gaan bezoeken die speciaal waren voor haar of jullie. Haal mooie herinneringen op met de mensen die haar lief waren. Bezoek samen haar graf als dat mogelijk is, maar bovenal eer de nagedachtenis van je moeder.
- Neem die dag een pauze van sociale media om niet elke seconde geconfronteerd te worden met je verdriet. Je mist niks en neemt even tijd voor jezelf. Ga lekker een wandeling maken met je partner, kook wat uitgebreider en probeer te genieten. Hoe moeilijk en verdrietig ook: het leven is een geschenk en mag gevierd worden.
