Een mooi woord: dankbaarheid. Het is iets dat we allemaal wel in meer of mindere mate nastreven, maar toch is het vaak moeilijk om oprecht dankbaar te zijn. Voor de positieve dingen in ons leven lukt dat vaak nog wel, maar voor de negatieve aspecten van ons leven is dat al een stuk minder zo niet onmogelijk. Waarom zouden we dankbaarheid moeten voelen voor de pijn of het verdriet dat we hebben meegemaakt of ons is aangedaan? Juist daar zijn, mijns inziens, de meest waardevolle levenslessen te leren. Juist in de momenten dat we verdriet, pijn, eenzaamheid of teleurstelling ervaren, krijgen we de mogelijkheid ons leven drastisch te veranderen. Het enige dat we daarvoor moeten doen, is ons openstellen en niet bang zijn.
Ik geef toe dat dat makkelijker gezegd dan gedaan is. In dit soort situaties is het heel moeilijk om de mooie dingen te blijven zien en ervoor open te blijven staan. We zijn al snel geneigd in een cocon van boosheid en wanhoop te gaan zitten. Een soort van overlevingsmechanisme.
Ik spreek uit eigen ervaring. Er zijn momenten in mijn leven geweest dat ik vooral boos was en pure wanhoop ervoer. Als er zoveel dingen tegelijkertijd gebeuren, verlies je al snel de controle over een situatie. Nu achteraf kan ik zeggen dat juist die diepe dalen en het verplicht moeten afgeven van de controle me zoveel gebracht hebben. Ik werd erdoor gedwongen in mezelf terug te keren ipv weg te blijven vluchten. In het oog van de orkaan in mijn leven vond ik stilte en hervond ik mezelf en de kracht in mij. Ik ben er nog lang niet, maar ik kan wel uit de grond van mijn hart zeggen dat ik me weer thuis begin te voelen bij mezelf, dat ik stilte durf toe te laten in mezelf en dat ik de emoties die daardoor naar boven komen er durf te laten zijn. Dat ik zelfs behoefte heb aan tijd alleen en dat ik ook weer meer in contact sta met mijn lichaam. Positieve dingen komen op mijn pad en ik lijk in een soort van positieve flow te zitten.
Al deze dingen samen hebben in mijn hart een diep besef van dankbaarheid gevormd. Dankbaar voor wie ik ben en wat me gegeven wordt. Ik kan oprecht genieten en dankbaar zijn voor de meest kleine dingen: een lekkere kop koffie, een lief kaartje van iemand, onze katten die weer iets schattigs doen. Ik ben vooral dankbaar voor de korte tijd dat ik moeder heb mogen zijn van Tom. Dat ik heb mogen ervaren hoe het is om zwanger te zijn. Steeds vaker zit ik in gedachten met Tom op mijn schoot en knuffel ik hem. Misschien knuffel ik niet alleen hem, maar ook het kind in mij dat ik ook al die tijd kwijt was en heb weggeduwd. Ik merk ook dat mijn creatieve kant (waar ik altijd een hekel aan had) zich echt aan het ontwikkelen is. Ik herontdek het kind in mezelf en ik merk dat het me completer maakt. Ook ervaar ik een diepe dankbaarheid voor mijn lichaam. Ook al voldoe ik niet aan het heersende mode-ideaal: ik ben enorm trots op mijn lichaam want het heeft me wel maar altijd bijgestaan en gesteund en heeft me de kracht gegeven door te zetten terwijl het leven zo uitzichtloos leek.
Een hele tijd geleden schreef ik onderstaand gedicht. Het is één van de gedichten die uiteindelijk opgenomen zijn in mijn boek “Levensgeluk”. Een boek waarvan ik nooit heb durven dromen dat het uitgegeven zou worden en waardoor ik een belofte heb mogen aflossen aan een dierbare vriendin die een jaar geleden plotseling overleden is. Het gedicht verwoordt precies mijn gevoel en ik wil het dan ook graag met jullie allen delen.
Dankbaar
Ik ben dankbaar
voor de mens die ik ben
voor de ziel op wiens vleugels ik reis
naar het doel van mijn leven hier op aarde
Ik ben dankbaar
voor de lessen die me gegeven worden
voor de groeiprocessen die zich in mijn lichaam, ziel en geest
afspelen en die me heel maken
Ik ben dankbaar
dat ik God mag dienen
de God in mij en buiten mij
die over me waakt en die me leidt en begeleidt
op al mijn levenswegen
Ik ben dankbaar
voor het leven
voor de levensadem in mij
die me laat stijgen tot grote hoogtes
en die me mijn angsten laat overwinnen
Ik ben dankbaar
voor alles wat ademt en leeft
dat allesomvattende geheel
dat door liefde verbonden
toch waarlijk vrij is
1 reactie op Dankbaarheid
Geef een reactie
Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
Mooi om het stuk over dankbaarheid te lezen Bianca en de grote lijn is erg herkenbaar! liefs, het ga jullie goed, Yvonne ps ook heel mooie foto’s van Maurice