Categorie: Kinderloosheid

Gedicht Stil verdriet

Dit gedicht schreef ik een tijdje geleden naar aanleiding van onze onvervulde kinderwens en het noodgedwongen moeten opgeven van het adoptieproces. Nog steeds zijn er momenten dat ik me verdrietig voel om wat er niet is en mogelijk ook nooit zal komen, maar steeds meer komt er berusting voor in de plaats. Het leven wil het zo en ik heb zoveel om dankbaar voor te zijn.

Stil verdriet

Stil verdriet

Verdriet dat bijna niemand ziet
Pijn tot in het diepste van je ziel
Wat is het leven soms koud en kil
 
Ik wil niet treuren om iets dat er nog niet is
En misschien wel nooit zal zijn
En toch doet het pijn
Omdat mijn leven het nu eenmaal anders wil
 
Stil verdriet
Zichtbaar, maar ook weer niet
Gelukkig zal ik eens weten waarom
Maar voor nu is er stilte

(B. Hertog-Vromen, 16 april 2012)

 

 
 

Gedicht voor mijn engel

Elke ochtend lees ik een stukje uit het boek “Boek van het eeuwige leven. Een cursus in sterven” van Willem Glaudemans. Een prachtig, inspirerend boek die onze angst voor de dood doet wegnemen of zoals op de kaft zo mooi verwoord wordt: “Een boek voor stervenden, nabestaanden, geestelijk verzorgers, rituelenbegeleiders, begrafenisondernemers, stervensbegeleiders en verplegend personeel, en vooral een boek voor de levenden.” Het boek beschrijft prachtig het hele proces van het vertrek van onze ziel uit ons lichaam en haar reis door de verschillende lichtsferen tot aan de terugkeer naar God.
Een speciale rol in dit proces is weggelegd voor onze Lichtengel die ons tijdens ons leven hier op aarde als ook na onze dood begeleidt en steunt. Zonder enige veroordeling en vanuit onvoorwaardelijke liefde. Engelen hebben altijd een bijzondere plaats ingenomen in mijn leven. Al meerdere keren heb ik hun liefdevolle aanwezigheid mogen ervaren en hun hulp heeft me al vaker behoed voor een slechte afloop. Helaas spreek ik mijn dankbaarheid niet vaak genoeg naar ze uit. Onderstaand gedicht beschrijft de dankbaarheid die ik voel voor mijn Lichtengel, alle andere engelen en lichtwezens. Ik dank jullie vanuit mijn hele hart, ziel en geest dat jullie mijn leven letterlijk vleugels geven en me dragen met jullie liefde, steun, vergevingsgezindheid en onvoorwaardelijke liefde.

“En de ziel spreekt:

Dank je lieve engel, engel van licht,
engel van mijn levenslicht,
dank je voor alles wat je voor me deed,
voor de inzichten die jij met een vleugeltip
op mijn voorhoofd hebt gestipt,
voor de boodschappen die jij me hebt ingefluisterd,
voor de liefdevolle duwtjes die jij me gegeven hebt,
telkens weer, als ik de weg kwijt was.
Dank je voor de levensdraden die jij
aan elkaar hebt geknoopt,
zodat ik precies op het juiste moment
de juiste mensen en middelen tegenkwam.
Dank je dat je mij met je vleugels hebt beschermd
toen het leven ruw was en vol risico,
en mijn ziel gedragen hebt door ziekte, angst en pijn.
Dank je voor je altijd aanwezige zachte omhulling.
Dank je dat jij mijn gebeden naar God hebt gebracht
en met Zijn antwoord bent teruggekeerd.
Dank je voor je licht dat mijn leven heeft opgetild,
zodat het voor anderen kon stralen.
Dank je lieve engel, engel van licht,
engel van mijn levenslicht.”

Willem Glaudemans – Boek van het eeuwige leven. Een cursus in sterven.